درباره عشق
عشق هدیه ای است از طرف خداوند که در وجود انسان نهفته است. زیباترین مخلوق خداوند است. در واقع ما لطیف ترین، عمیق ترین و عالی ترین احساس بشر، اشرف مخلوقات، را عشق می نامیم. با آنکه هم? افراد بشری بدون توجه به عواملی چون جنسیت، ملیت و سطح سواد قادر به درک و تجرب? این احساس لطیف و پر شور درقلب خود هستند، اما عشق در هر فرهنگ یا جامعه ای و یا حتی برای هر فرد معنا و مفهومی خاص دارد.
به عنوان مثال در کشور ما، ایران، از دیدگاه بیشتر جوانان امروزی، عشق وجود علاقه ای میان یک دختر و یک پسر است. این علاقه ممکن است به صور مختلف ایجاد شود. از یک نگاه، یک کلاس مشترک، همکاری در یک محیط کاری، همراهی در برخی فعالیت های گروهی مثل پیک نیک، داشتن نسبت های فامیلی و … .
ممکن است گروهی معتقد باشند که تا حد زیادی می توان این عواطف و احساسات را کنترل نمود. یا عده ای از ترس مشکلات عاطفی که عاشق شدن برایشان به وجود می آورد با تمام وجود از آن فرار کنند، اما من معتقدم که نمی توان جلو احساس عشق واقعی را در وجود انسان گرفت، و اصلاً چنین برخوردی با احساسی به این بلند مرتبگی مناسب نیست. پس چه باید کرد؟
از آنجا که همه می گویند انسان نسبت به چیزی که از آن منع شود حریص تر می شود، چنانچه جو خانواده به گونه ای باشد که جوان نتواند ارتباطی صمیمی و بدون واهمه با والدین خود برقرار نماید و به راحتی در مورد احساسات و عواطف خود با ایشان صحبت کند چه بسا که ممکن است این احساسات پاک و زیبا به دلیل بی تجربگی و ترس از برخوردهای احتمالی تند خانواده، وی را به سوی ورطه هائی خطرناک سوق دهد.
بازدید دیروز: 1
کل بازدید :4533
